Äs Blatt.

Mittlerwile voreme Zitli, bini voreme Boum gstande. Gnauer gseit im Wald. Zmitts im Grüene. Dr Bode isch weich gsi. So wie igs scho sit dr Chindheit kenne. Weni albe lang gnue blibe stah, gpüri, wie dr Wald schnuufet ... so als würdi ufere grosse, grüene Lunge stah. Das tueni i däm Moment o. D’Wälder sy d’Lunge vo üsere Ärde. Bimene Waldspaziergang schmeckt mä d‘Natur mit jedem Atemzug. Da derbi schnuufe mir übrigens Botschafte y, wo Pflanze underenand ustuusche. Die nennt mä «Terpene» (das hani müesse google). Uf jede Fall sy die Stoffe für üs Mensche sehr gsund u wärtvoll. Ds Japan hei sie us däm Wüsse scho lang Nutze zoge: Shinrin-Yoku. Bi üs kennt mä das o scho sit lengerem underem Begriff «Waldbade». Das tönt doch schön. Isches o. Ds Japan isch das sogar ä staatlech anerchannti u wüsseschaftlech erforschti Form vo gsundheitsförderig. Basierend uf der ZEN-Achtsamkeitspraxis hilft das füre Stressabbou, dr ganzheitleche Gsundheit u vielem meh.

Für das woni a däm Tag im Wald gmacht ha, isch dr Begriff «Shinrin-Yoku» allwäh überstrapaziert ... i bi nämlech mehrheitlech nume umgestande. U glich, hani mir uf anderi Wiis Zit gno füre Wald u d’Natur. U für mi. Woni i d’Boumchronene ufe gluegt ha, het d’Sunne d’Blätter i unzählegi, verschiedeni Grüen verwandlet, wo mä aller eiget chönt benenne. Aber das isch gar nid nötig. Das Grüen würd nämlech läbig – fasch äs eigets Wäse – u veränderet sech duurend. Dr Wind verwandlet d’Blätter ine Einheit, äs grosses Ganzes. Äs pulsiert u würkt fasch hypnotisch. Woni de mi Blick wieder glöst ha, bini witer gloffe u ha äs einzelns Blatt i Fokus gno. D’Sunnestrahle hei vom Blatt sozsäge äs Röntgebild gmacht. Das isch d’Photosynthese – muesch mal nacheläse. Uf jede Fall isch die komplexi Struktur wo sones einzelns Blatt het, mega ydrücklech u überwältigend. Je lenger dasi das Naturwunder ha studiert, umso meh bini mir, gad stellverträtend für d’Menschheit, glichermasse chli u gross vorcho.

Nid dasi ds erschte Mal äs Blatt hetti gseh, aber dr eiget Blick veränderet sech mit dr Zit wo vergeit immer wieder uf ds Nöie. Vilech nid bi allne. Aber bi mir scho. Mengisch gsehni dr Wald zwar vor luter Böim o nüme – aber a däm Tag hani äbe ds Detail gseh. U dä Blick uf das Blatt, wo für sich ä eigete Organismus u glich ä wichtige Teil vom grosse Ganze isch, het mi erfürchtig gmacht. Äs het mir zeigt, dasi o irgendwie äs Blatt vomene Boum bi, wo ä begränzti Zit uf däm Planet darf exischtiere. Puh!

Natürlech. O das isch nüd, woni nid scho gwüsst hätti. Mengisch tuets aber guet, gwüssi Antworte ufem eigete Wäg z’finde, uf die eigeti Art z’erfahre u z’erläbe. Erkenntnis. D’Natur git üs sowieso uf alles ä Antwort. Mä mues nume Geduld ha u lose. Luege. Gspüre. Ah, u we äs Blatt im Herbscht de sy Läbenssaft a Boum het abgäh, sech verfärbt u verwelkt, isch sini Reis no nid verbi ... nach dr Landig, würds vo Bodeläbewäse zerstücklet oder schöner gseit: verchlineret u umgwandlet. Da drus entsteit de dr Humus wo ner d’Böim wieder nährt. Ä fantastische Kreislouf wo näbscht aller wüsseschaftleche Erklärig, vor allem Hoffnig vermittlet, dases nachem Tod witergeit. I dr Natur finde mir zahlriichi Hiwiise derzue. Üses Läbe verlouft nid grad, sondern kreisförmig ... da isch meh, als ds Oug ma gseh.

Was sones chlises Blatt cha bewege ...