Zielsträbig louft är mit zügigem Schritt, Richtig Mühliplatz. Währenddesse das är sech fragt, wie dä Tag no chönti mieser wärde, entscheidet sech ä Tuube, exakt am 12.26 Uhr u öpe 15 Sekunde, ihre Darm überem Mühlebrüggli z‘erliechtere. Konschterniert blibt är stah u versuecht z‘erfasse, besser gseit z‘ertaschte, was da genau uf sim Scheitel glandet isch. Woner ueche luegt u realisiert, wie mängi Tuube umeflatteret, chaner sech das «Pflotsch» rächt schnäll erkläre. Nach däre Erkenntis fluecheter afe mal zünftig u ziemlech deftig. Im Wüsse, daser nüd derbi het, woner das Malheur annähernd chönt putze, louft är grimmig witer zu sire Verabredig. I wenige Ougeblicke dert acho, begrüesst nä ds Gägenüber fründlech u fragt wies mä geit. Gloub z‘erschte mal antwortet är ehrlech uf die Frag: «Verschisse».
Eidgenössisch. National. Regional. Yheimisch. Är tigeret dür ds Ychoufszentrum u ignoriert mit gschuelter Scheuklappe-Technik, alles wo nid hiesig isch. Im Azug woner treit wiene Rüschtig, kämpft är sech förmlech dür d‘Gäng u d‘Regal. Stolz uf sini Partei, steckt ds Logo i Form vomene Pin am Schagget-Chrage – so wies ou die grosse Staatsmänner mache. Sis Ychoufswägeli füllt sech mit diesem u jenem, mit Wy usem Wallis, Chäs usem Ämmital, Würscht us Graubünde. Bim Frücht u Gmües fragt är nachem «Rubinette» u betont usdrücklech, dases ihm wichtig sig, dass ou d‘Öpfle schwizer Härkunft heige. Ds Personal kennt ihn u weiss, dass sini Wahl vo dä Ychöif nid zwingend mit Nachhaltigkeit z‘tüe het ... umso meh grinse aller breit, da är sech, als bewusste Self-Check-Boykottierer, bi dr Kasse fasch ä chli ziert, will nume gad eini bsetzt isch. Dr Kwaku, wo ursprünglech us Somalia chunt, grüesst ihn mit breitischtem Bärndütsch: «Guete Tag. Heiter aues gfunge? Mir hei hüt übrigens no gad d‘Exote ir Aktion.»
Wie lang das sie scho vor däre Türe steit, weis sie nid so gnau. Äs füehlt sech a wie nä Ewigkeit. Sie versuecht all dä Muet z‘sammle wo sie no i sech het ... da isch aber nüme viel ume. Leider hei d‘Ereignis i ihrem Läbe, ihres vo Chli uf spärlech vorhandene Sälbschtbewusstsy, Stück für Stück vollständig ufgfrässe. Aber itz steit sie da. Sie mues nume die Türe uftue. Chönti dä Schritt über die Schwelle äs nöis Läbe verheisse? Fasch i Zitlupe bewegt sie ihre Arm, um endlech nach dr Klinke z‘griife ... «Wie lang wosch da no blöd im Gang umestah?!» Sie zuckt zäme, schlückt leer u troche. Ihres Härz chlopfet hert. «I chume.», seit sie lislig, chert um, zrügg uf ds Sofa.
«Firlefanz u Habakuk!» Är närvt sech scho wieder so öpis vo. Derbi isches ersch Mitti November. Äs schisst nä scho itz so richtig a, we ds Wiehnachtsgedöns wieder losgeit. Überall Gschänkli, Liechtli u Wärbig wo uf Tränedrüese drücke u d‘Härze erweiche. Är schüttlet dr Chopf u fröit sech scho itz druf, wener i dr Altjahrswuche däm Gugus cha dr Rügge chere u abhoue. Für drü Wuche ab nach Thailand. Aber äbe, gad für dä Trip chunt mä dä Zuestupf woner bi sim Jahresend-Job überchunt, gad gläge. Mengisch chunts mä vor, sis Läbe wärdi vomene richtige Witzbold gschribe. Dr Radiosender het sech tatsächlech derfür, scho ds erschte Mal «Last Christmas» zspiele – gad genau i däm Moment woner i die dunkelroti, samtige Hose schlüüft, für ds luege öbsi no passt. «Heimatland! Chönter mit däre huere Schnulze nid no warte!» Är luegt sech im Ganzkörperspiegel a u brümmelet i sy schneewyss Vollbart: «Werum gseh gad usgrächnet ig us, wie dr Wiehnachtsmaa usem Bilderbuech ...»
«Bi keni fürnes Bikini!», um däm Satz no meh Gwicht z‘verleihe, stopft sie sech trotzig ä Schoggichugle iz Muul. Sie klicket sech online dür die digitale Chleiderläde vo dä namhafte Abieter. Äs isch Endi November. Sie kenne sech gad nume sit äs paar Wuche. U itz het är sie vor Wiehnachte fürne paar Täg a ds Meer yglade. Siebe Täg u sächs Nächt. «Äs Bikini wär no schön!», äfft sie nä nache. Sie kenne sech no nid lang ... süsch heti är gwüsst, das sie dr Adventsmonet zu nünzg Prozent im Schlabber-Look vorem TV wott verbringe. Schoggi u Wiehnachtsfilme. Kuscheldechi u Emotione. So! Ines Bikini oder Badchleid zwänge, steit im Dezember bi ihre so öpis nid vo ufem Plan. Punkt. U glich klickt sie sech witer dür d‘Agebot. Gfruschtet. Aber plötzlech erhällt sech ihre Gsicht: «Halt. Halt. Halt.», ihre chunt i Sinn, dass sie bi ihm daheime mal dr Chleiderschaft het beguetachtet. Mal so zum luege waser het. U itz chunt Pointe. Är het genau ei Badhose: Bermuda-Style. Die Cheibe wo bis a d‘Chnöi ache chöme. Itz faht sie diebisch afah grinse: «Bikini wär no schön, seisch ... okay, das chasch ha ...», sie faht juflig afah uf dr Taschtatur umetippe. Ihres Büsi, d‘Cleopatra, luegt sie schreg usem Chatzechörbli a. «Weni mig ines Bikini murggse, de wotti o gseh was du z‘biete hesch.», sie suecht witer bi «Herren». Wie heisse die super-enge Badhösli wo fasch ke Stoff hei, überleit sie ... «Ah ja, SPEEDOS.»
Kommentar schreiben