Wiehnachte. Was bedütet das i dr hütige Zit?
Dä meischte Lüt löschts scho ab, we mä im November dervo redt, verschwügi de, Afangs Dezember ... oder überhoupt. Bi vielne, löst das Wort viel us, bi vielne, wenig. Gad bi dä Chind lüchte d’Ouge uf, u ds ganze Gsicht faht afah strahle. Das Lüchte funktioniert aber nume, wes usem Härz chunt – ds Gsicht isch nume d’Liinwand für das Gfüehl. Äs git aber (zum Glück) ou no Erwachseni, wo sech das Chinderhärz hei chöne bewahre. Trotz allem, wo im Grosse oder o Chline passiert. U das nid nume a Wiehnachte. Das isch wärtvoll.
Werum macht Wiehnachte vielne ke fröid? Liegts dran, dases zumene vermarktete Vehikel isch worde? Äs Monschter, wo vo Firmene u globale Markene gfueteret u gmäschtet wird. U dermit nid gnue: äs söll no jede frässe wo mä i Wäg chunt. Aller wei vo däre Zit profitiere u sech uf ds Jahresändi no ä goldigi Nase verdiene. Um d’Lüt früeh gnue i Feschttagsmodus z’bringe, wärde derfür ou i regelmässige Abständ Spure gleit ...
Läbchüeche u Wiehnachtsgüetzi stöh bim Ychoufe ufeme Regal vor dr Kasse. Für Adventskalender wird, näbscht Gschenkideene, im Fernseh gworbe. Kunterbunti Belüchtig hanget früehzitig ... guet i däm Jahr hei sech einigi wäge dr Energiekrise nid derfür. Ig für mi fiire die, wo d’Belüchtig trotz, oder grad wäge allem wo isch, use hänke. Simer doch ehrlech, mir hei üs nid wäge Glitzerstärne u Bling-Bling, i die Situation gritte – u mir wärde sie nid verhindere, i däm mir uf d’Feschttagsbelüchtig verzichte. Da mues a anderne Chnöpf drückt u anderswo umdenkt wärde. Aber das isch eigentlech ones anders Thema ...
Wiehnachte isch verkitschet worde. I ha dr Verdacht, dass vieli gar nid wüsse, wasmer da fiire ... so wie a Oschtere: dr Oschterhas bringt Schoggi, so wieners scho sit tuusig Jahr macht. So steits doch o i dir Bibel? Oder? Wiehnachte isch ds Fescht vo dr Liebi. Seit mä. Aber gad i däre Zit sy sech o vieli i dä Haar u mache sech ds Läbe schwär, oder no schwärer. Depressione wärde no dunkler u Läbensmüedi no müeder. Vieli sy allei, will sies scho ging sy gsi. Anderi verbringe z’erschte Mal d’Wiehnachte allei. Wägeme Verluscht. Wägere Trennig. Wägem Tod. Äs git x Gründ, werum das öpper allei isch ...
Nachem Fescht vo dr Liebi tönt das nid.
A was liegt das? Werum isch gad Wiehnachte ä Zit wo so vieli Mensche ufwüehlt? Isches wägem Jahresändi wo nachet? Eifach nume will d’Sunne weniger schiint u d’Lüt under Vitamin D-Mangel liide? Will d’Sälbschtreflektion meh Vorsätz für ds nöie Jahr forderet?
Bethlehem? Das liegt im Weschte vo Bärn, oder? Was fiiremer a Wiehnachte? Werum beschenke mir üs? Werum steit überall ä gschmückte Boum? Eigentlich chunt das wahrschinlech vom Heidetum – dr grüen Boum het i däre karge u chalte Zit, für ds Läbe wo witer geit, sölle stah. Mir fiire vor allem Geburtstag. D’Geburt vom Jesus Christus, dr Erlöser vor Wält ...vo dr Menschheit. Wüsseschaftler bhoupte zwar, das sig zitlech alles gar nid ganz ä so abgloffe ... de fiire mir halt vilech am falsche Tag. Aber machts das us?
Wie gnau üser Uhre u Kalender sy, wüssemer doch eigentlech gar nid ... o we mir üs Tag für Tag dernah richte. Ds Läbe isch meh, als Zeiger wo eim dr Alltag diktiere. Eigentlech isches weniger wichtig öb mir gnau wüsse, wo das jedi Tradition här chunt, für was das sie steit u öb ds Datum genau stimmt. Wichtiger isch doch, d’Chärnbotschaft vo Wiehnachte. Im Gloube u im Vertroue sy, dass da öpis isch, wo grösser isch als mir.
Gott isch vor guet zwöituusig Jahr Mensch worde, um üs sini Botschaft uf Ougehöchi chöne z’vermittle. So schön u speziell, sini Geburt isch gsi ... sy Tod, isch früeh u brutal gsi. Aber wahrschinlech ä so heftig, dass mir hei dörfe gseh u erläbe dases witer geit, sälbscht we dr Körper gschunde u kapputt siner letschte Atemzüg tuet. Das da meh isch, we mä gloubt. Äs Läbe nachem Tod. Uferstehig.
«I bi d’Uferstehig u ds Läbe. Wär a mi gloubt, dä wird läbe o wenn är stirbt; u wär läbt u a mi gloubt, dä wird nie stärbe. Gloubsch du das?» Jesus, Johannes 11,25–26
Äs isch ä Zit, wo eim d’Relität mit allem wo da passiert, mengisch am Gloube u Vertroue chratzt. Aber im beschte Fall isch dr Gloube u ds Vertroue ä Fels, wo die Chratzer mag vertrage. Wär Wiehnachte fiiret u gar nid a die Gschicht gloubt, sötti mal i sech ga u frage werum, daser sech glich Zit derfür nimmt ... äs wäri doch schad, we mä öpis macht, nume wills anderi tüe, oder mä nid weis für was das mäs macht. U das isch doch nid nume a Wiehnachte so, sondern jede Tag im ganze Jahr. Jede Moment. Sech mal Zit allei nä u sech d’Frag stelle: werum macheni das woni tue? Für wär? Für was? Vilech chöme da Antworte wo mä nid erwartet ...
I däm Sinn wünscheni öich schöni u friedlechi Wiehnachte. I wünsche öich, dr Muet z’ha, töifer z’touche u witer z’ga als süsch ... dr Muet ha, Frage z’stelle wo sech niemer derfür het, oder mä meint, d’Antwort scho z’kenne.
Kommentar schreiben