Valentin oder d’Liebi fiiret mä nid nume a eim Tag.

Valentinstag. Dr Tag vo dr Liebi. Dr vierzäht Februar isch im Volksmund zwar ou chli zum Florischte-Tag vercho. Hüchlerstude u so. Aber he, i finde dä Tag schön. Das alles mittlerwile im Kommerztopf landet isch ja nüd nöis. Heisst ja nid, das mä nid ds Schöne cha drus nä u fiire. Mä cha zwüschdüre mitem Strom schwümme, aber glich sälber mitem Schwanz wädle ... also i däm Fall mit dr Flosse. Eh, du weischwasimeine.

Als Chind hani ging gmeint, dass das irgendwie ä andere «Zischtig» sig – Valendienstag. Mittlerwile hani das tschegget. Mittlerwile weis ig ou, was dä Tag uf sech het ... dazumal, i vergangener, verstoubte Zit, heig dr Valentin von Terni, trotz äme Verbot vom Kaiser Claudius II., Liebespaar nach christlechem Zeremoniell vermählt. Däne frisch troute Päärli heig dr Valentin immer Blueme us sim Garte gschenkt (Ahaaaaa ...!). D’Ehe vo dä vom Valentin vermählte Päärli, sige nach Überlieferig immer undereme guete Stärn gstande. U wes de doch heigi kriselet, heigi dr Valentin ou denn sini prieschterleche Dienschte abote. Am 14. Februar 269 n. Chr. isch de dr Valentin ufgrund vo äbe däre «Nichteinhaltung des kaiserlichen Verbotes», verurteilt u binere Hiirichtig köpft worde.

Öb sech das genau so zuetrage het ...? Aber däre Gschicht Gloube z’schenke find ig romantisch. U we sone Legende über Jahrhunderte Bestand het, isch sicher öpis dran. U dass dr Valentin no immer als Schutzpatron vo dä Liebende gilt, isch doch schön.

Über Liebi wird nachwievor viel zwenig gredt u brichtet. D’News u die (A)Soziale Medie wärde meischtens vo belaschtendere Sache vollgstopft. Aber klar, we mä vo Liebi redt, geit das Hand i Hand mit Härzschmärz, Liebes-Chummer, Drama u Fruschtfrässe usem Glacechübel. Aber, we mä vo Liebi redt, geits ja nid nume über ds Verliebtsy wo ja wüsseschaftlech miteme vom Körper usgschüttete Hormoncocktail erklärt wird. Obwohl dr romantische Liebi Usdruck z’verleihe, natürlech öpis vom Schönschte isch ... müntschele ... küsse ... Liebeslieder lose u im Minimum mitsumme ... umarme ... schmüsele ... änand töif i d’Ouge luege ... d’Härze, d’Körper u d’Seele vereine ... u was eim da derzue süsch no chribbeligs i Sinn chunt ...

U we de us Verliebtsy, Liebi wird, erreicht mä als Paar ä Stufe wo’s mengisch gar kener Wort meh git ... u äbe ou kener meh brucht. We ds Verliebtsy als «zäme ga Zältle» umschriebe wird, entscheidet mä sech mitem witere Schritt derzue, «zäme äs Hüsli z’boue». Äs Huus wo symbolisch für d’Liebi steit. Äs Huus, wo uf guetem Fundament u robuscht boue isch, cha so de ou mengem Sturm widerstah u ou bim Sunneschiin glänze. Wies Hüser aber so a sech hei: sie bruche Pfleg u Fürsorg. Immer mal wieder ä Astrich, nöii Bälke, hie u da chli öpis usbessere ... ah, u ganz wichtig – immer guet dürelüfte!

«Ein Tropfen Liebe ist mehr als ein Ozean Verstand.» Blaise Pascal

Aber Liebi geit no viel witer. Töifer. Höcher. Äs isch die gröschti Chraft überhoupt. Mit däre universelle, allesdurchdringende Chraft, hei mir Mensche im Kollektiv no chli Müeh umzgha. I dr Bibel steit: «... liebe deinen nächsten, wie dich selbst.» – das isch nid immer eifach ire Zit wo eim vieli Lüt miteme erloschene Gsicht oder leere Härz begägne. Aber we öpis läär isch, hets ou Platz wieder gfüllt z’wärde ...

Scho nume bim Wort «Liebi» denke vieli Mensche äbe «nume» a die romantischi Liebi. Da das Wort für vieli ou mit Enttüschig verflochte isch, wende sie sech ab. U nid z’letscht isch das Wort i dr Umgangssprach chli zwäckentfrömdet worde. Aber Liebi het so vieli Facette, wo dä Lüt zum Teil gar nid bewusst isch. Chlini Geschtene u Zeiche im Alltag sy Tröpf, wo chöne zunere Wälle wärde ... u irgendwenn zumene Meer.

Liebi würkt nume, we sie ächt isch. U d’Liebi mues mä nid sueche, oder mä cha sie nid lehre – die steckt scho i jedem Mensch. Sie isch bi de einte halt chli meh vergrabe, als bi andere. Mä cha vo usse no mit so viel Liebi zuegschüttet wärde – we sech die innere Gluet nid entflammt, mues mä Schichte ablege, wo däm innere Liecht d’Luft näme. Wie das gnau geit, isch ä anderi Gschicht ...

I wünsche öich uf jede Fall viel Liebi zum gä u zum annäh – i welere Form, dass sie sech ou immer offebart.