ZWÖI.

Hey Emma! Itz bisch du scho zwöi Jahr bi üs u uf däre Wält. Gad vo letscht himer drüber gredt, wie artig sech die zwöi vergangene Jahr vo dr Zit här afüehle ... ufene Art, viel lenger, will du dig so fescht i üser Härze gläbt hesch ... irgendwie churz, will mier üs a dä Tag vo dire Akunft no läbhaft chöne erinnere. U gnau gno, bisch du scho drü Jahr bi üs ... u gfüehlt scho ewig. D’Entwicklig vo dir i däre Zit mit z’erläbe, isch äs Wunder. Z’gseh, was i däm chline Chöpfli scho alles abgeit isch grandios u het mi scho x-mal verblüfft. Wie du dig mit dä wenige Wort wo du redsch, vor allem nonverbal mit üs unterhaltisch u derbi scho so viel verzellsch, isch so erfrischend u schön. Dis Wäse isch so gross, obwohl du no so chli bisch.

Natürlech gits ou die anderi Site ... mengisch wirds zunere richtige Heruusforderig, dim wache Geischt u dim fasch unbändige Bewegigsdrang grächt z’wärde. Wemer das Gforderet-sy mengisch miteme dütleche Usschnuufe vertone, kommentiersch du’s uf dini unverglichlechi kecki (um nid z’säge «fräch») Art, u machsch üs eifach nache u schnuufes genauso dütlech us. Fasch so wie du wetsch mitteile, das mir imfall zwüschdüre ou astrengend sy. Mit däm hesch ja ou rächt. Die Tage hani gseit, das ig mig öfters ab mir sälber närve ... vor luter wele alles guet u richtig mache, chumeni mir bim erzieh mengisch so vor, wie bim Blindi-Chue-Schutte. Dert steit eine mit Ougebinde ufem Fäld u dr Team-Partner rüeft vom Spielrand d’Kommandos zue: «Vorwärts. Vorwärts. Vorwärts. Vorwärts. Links. Links. Links. Stopp. Rächts. Rächts. Gradus. Kick.» U uf mig übertrage tönt das so: «Emma. EMMA. Wart. Ned z’schnäll. Tue warte. Langsam. L.A.N.G.S.A.M. Fiiiiin.» Hm.

Aber mache mir üs nüd vor, Erziehig besteit zum gröschte Teil us Vormache. Da versuecheni bi allem ds Beschte. Mengisch glingts. Mengisch nid. Aber das isch menschlech. Perfekt isch niemer. Viel wichtiger als Perfektion, isch d’Liebi wo über alles gosse wird u üser Läbe dürfliesst. U üsi Liebi isch starch u trotzet allem. Dini Liebi z’gspüre wo du i so verschiednigschter Form usdrücksch, isch ds gröschte Gschenk. Mit dir underwägs z’sy u z’gseh wie du d’Wält erläbsch u entdecksch, isch unbezahlbar. I üsem Ärdeläbe wo endlech isch, isch jede Moment mit dir, wärtvoll u heilig.

D’Autorin Astrid Lindgren het mal gseit: «Alle Menschen sollten ihre Kindheit von Anfang bis Ende mit sich tragen.» Ig finde, dass das wahr isch u ou wichtig. Ou we mä als Chind Momente wird erläbe, wo d’Eltere nid jederzit a dr Site wärde chöne sy, isches unschetzbar we mä als Chind mit allem jederzit zu Mami u Papi cha ga – im Wüsse, sie sy immer da für eim. D’Chindheit isch so wichtig u bildet ds Fundament für ds witere Läbe. Umso meh wünscheni mir, dass dis Mami u ig, dir immer dörfe ä Lüchtturm sy, wo di füehrt u das mir dir immer äs Daheim wärde sy ... ou denn, we de du irgendwenn mal usgfloge bisch. Mir u all die wichtige Mensche, wo dig begleite, sölle dir guets Rüschtzüüg gä für ds Läbe mit all sine Wäge u Wendige ... uf dass dis Härz bunt u fröidig blibt – di Kompass, ire Wält wo ou ihre Abgründ u Graustufe het ...

Mis liebe, härzige u wunderschöne Meiteli. Mi Wildfang. Mi Sunneschiin. Mi Farbtopf. Mis Lockechöpfli. Mis grosse Glück. I bi unendlech dankbar, dass du da bisch. I liebe dig bis zum Mond u zrügg. Ou denn, we dr Alltag mengisch sy Schatte über mig würft u mi fescht umchlammeret ... ou denn, we ä Tag nume wenig gmeinsami Zit zuelaht ... ou denn, weni zwüschdüre läär u agschlage bi – du erhällsch mis Härz. Egal wie gross dr Radius wird sy u wie chrüz u quer üser Wäge wärde ga – i freuemi druf, dir vieles chöne zeige, aber no meh freuemi uf alles, wo du mir zeigsch. Chum, mir stige uf, uf das glitzer-funkelnde Einhorn u rite los, erkunde d’Wält u luege öb hinder dr Milchstrass würklech dä Planet liegt, woni dir scho mengisch dervo ha verzellt ...